به گزارش پایگاه خبری پیام خانواده؛ در جهانی که محتواهای گوناگون با سرعتی خیرهکننده تولید و منتشر میشود، محافظت از کودکان در برابر خطرات پنهان دنیای مجازی بیش از هر زمان دیگری اهمیت یافته است. در حال حاضر در جهان محتواهای مناسب و نامناسب زیادی تولید و توزیع میشود که میتوانند مفید یا مضر باشند. این مخاطب است که باید محتوای مناسب سن و سال و شرایط خود را انتخاب کند تا آسیبها را به حداقل برساند.
بازی های نامناسب سن ما، با ما چه می کنند؟
تأثیر تماشای خشونت
اثرات تماشای خشونت روی روح کودکان میتواند محسوس و گاه جبرانناپذیر باشد. با انتخاب محتوای مناسب سن و سال مخاطب میتوان این اثرات را کاهش خواهد داد.از مخاطبان بخواهید در منزل علامت مربوط به سطح خشونت بازیهای خود را چک کنند و اگر بالاتر از سطح سنی خود بود، آن را کنار بگذارند.
دوستیهای اینترنتی که ما را طعمه شکارچیان میکنند
افراد خطرناک و شکارچیهای سایبری یک سری ویژگیهای مشخص دارند که میتوان با شناخت آنها تا حد زیادی ایمن ماند.در فضای مجازی اکثر افراد مسموم و خطرناک، از خود تصویر زیبایی ارائه میکنند. آنها ابتدا سعی در برقراری ارتباط عاطفی کرده و بعد از بهاصطلاح «دوست شدن» با قربانی، بهصورت تدریجی به سمت مقصد حرکت میکنند.
در این ارتباط یا بهاصطلاح دوستی مجازی، در بسیاری از موارد با تعریف و تمجید از کودک یا خفن جلوه دادن خود، باعث ایجاد حس اعتماد در او میشود و کودکان را به سمت خطرات احتمالی میکشاند.بنابراین کودکان باید از دوستی با افراد غریبه در فضای مجازی جداَ خودداری کنند.
کلاهبرداریهای سایبری
افراد کلاهبردار در دنیای اینترنت هم دست به کلاهبرداری میزنند. همانطور که در کلیپ دیده میشود، این افراد با جعل صفحات اینترنتی که ظاهراَ مشابه صفحات واقعی بانکها و فروشگاههای معتبر است اقدام به سرقت اطلاعات حساب افراد میکنند.بهترین کار برای پیشگیری از این نوع اتفاقات، انجام هر گونه عملیات پرداخت با نظارت یک فرد بزرگتر قابل اعتماد و دقت در انتخاب صفحات خرید اینترنتی معتبر است.
قلدری سایبری
به هر نوع اذیت و آزار تکرارشونده در فضای مجازی از سوی همکلاسیها و همسن و سالان کودک و نوجوان قلدری و آزار اینترنتی یا سایبربولینگ میگویند. اغلب این آزارها از طریق موبایل، در شبکههای اجتماعی، کامنتهایی که افراد زیر پست هم میگذارند و یا حتی لایک آنها اتفاق میافتد. نمونهای از این نوع رفتارها موارد زیر هستند:
• خجالتزده و شرمزده کردن، تحقیر یا مسخره کردن فردی در فضای مجازی
• خود را به جای دیگری جا زدن و جعل هویت او در فضای مجازی
• تهدید فردی به آسیب بدنی یا کشتن
• فرستادن پست یا پیامک با محتوای خلاف واقع
• مشارکت در فرستادن و دریافت پیامهای غیر اخلاقی با ارسال عکس یا فیلم و یا درخواست آنها
• باجگیری از افراد برای منتشر نکردن مطالب در مورد آنها• تعقیب و کمین گذاشتن برای افراد در فضای مجازی
• عکس گرفتن از افراد در حریم خصوصی (مانند اتاق رختکن) و یا انتشار عکسهایی از حریم خصوصی افراد.
آمارها نشان میدهند که ۴۲ درصد کودکان و نوجوانانی که از شبکههای اجتماعی استفاده میکنند یکی از انواع قلدری سایبری را تجربه کردهاند.
نشر اطلاعات و دائمی بودن آنهابعضی از اطلاعات هرگز نباید در فضای مجازی با دیگران به اشتراک گذاشته شوند. اطلاعاتی مانند:
• نام و نام خانوادگی کامل
• آدرس
• تاریخ تولد
اینها در واقع اطلاعات خصوصی شما هستند و نباید در اختیار دیگران قرار بگیرند. زیرا ممکن است در آینده برای سوء استفاده از شما و یا خانوادهتان مورد استفاده قرار گیرد.
افشای اطلاعات خصوصی هرگز نباید اطلاعات مربوط به کسی یا عکس او را بدون اجازه منتشر کرد و حتی در گروههای کوچک شبکههای اجتماعی گذاشت چون این کار نقض حریم خصوصی افراد است. این کار ممکن است باعث بدنام کردن فرد یا افرادی شود و به آنها صدمات روحی فراوانی وارد کند. در بسیاری از موارد ممکن است این کار جرم به حساب بیاید و فرد افشا کننده را به دردسر بیندازد.
برای جلوگیری از این کار علاوه بر خودداری از انتشار مطالب درباره دیگران باید از تماشای آنها نیز پرهیز کرد.
اعتیاد رسانهای
اعتیاد به شبکههای اجتماعی یا بازیهای اینترنتی مانند هر نوع از اعتیاد باعث کاهش سلامت روانی افراد میشود. روانشناسان حوزه اعتیاد اینترنتی، برای این اعتیاد، به دو دسته از علائم اشاره میکند:
نشانههای روانشناختی: نوعی احساس خوشی هنگام استفاده از اینترنت، ناتوانی در متوقف کردن فعالیت، صرف وقت زیاد در شبکههای اجتماعی، بیتوجهی به خانواده و دوستان، احساس تهی بودن، افسردگی، بدخلقی هنگام عدم دسترسی به اینترنت یا بازی و مشکل در تحصیل و کار.
نشانههای جسمانی: خشکی چشم، سردردهای میگرنی، کمردرد، بینظمی در غذا خوردن، توجه نکردن به بهداشت شخصی واختلالات خواب.
*برگرفته از کتاب کودکان سایبری از زینب رضایت پور