به گزارش پایگاه خبری پیام خانواده؛ یکی از مخاطبین حاضر در جشنواره پس از پایان مستند «آخرین نامه» در گفتوگو با خبرنگار «پیام خانواده» مطرح کرد؛ مستند فراتر از یک اثر هنری بود، و یک پیام زندگیبخش داشت که از دل یک تجربه شخصی دردناک متولد شده است.
وی با اشاره به روایتهای موجود در فیلم، بر مسیر زندگی فردی که خود زخمخورده این قضیه است، تأکید کرد: «فهمیدیم که (راوی) خودش از این قضیه زخم خورده است و برادر ایشان بر اثر خودکشی از بین رفته. همین موضوع باعث شده که او از رشتهای که دوست داشته، یعنی باستانشناسی، تغییر مسیر دهد و به سمت جامعهشناسی برود تا در این زمینه کار کند.»
این مخاطب معتقد است که این تلاش شخصی برای ساخت اثری با این عمق، پیام بسیار روشنی به بیننده منتقل میکند؛ پیامی مبنی بر اینکه «فردی به خاطر زخمی که خورده، اینگونه تلاش میکند.»
تأکید بر آمار غرب کشور
نکته مهمی که این مخاطب به آن اشاره کرد، بُعد جغرافیایی مسئله بود: «در ایران، بهخصوص در غرب کشور، آمار خودکشی نسبت به بقیه شهرها زیاد است، و کسی که این مستند را ساخته، خود اهل غرب کشور است و مطمئناً تمام اتفاقاتی که منجر به خودکشی میشود را کاملاً لمس کرده است.»
در پایان، این مخاطب مستند را «واقعاً زیبا» توصیف کرد و گفت: «هر کسی که این را میدید واقعاً تحت تأثیر قرار میگرفت.» این تأثیرگذاری ناشی از درک مخاطب از تلاش فردی برای تبدیل یک درد شخصی به یک فعالیت اجتماعی سازنده برای نجات جان دیگران است.