به گزارش پایگاه خبری پیام خانواده؛ در سالهای اخیر، پدیده عجیب «سگفرزندی» یا «گربهفرزندی» در میان برخی جوانان و زوجهای ایرانی رخ نموده است؛ پدیدهای که در آن حیوانات خانگی جای فرزندان انسانی را میگیرند و تمام عواطف، هزینهها و دغدغههای والدینشدن، معطوف به موجودی غیرانسانی میشود. این جایگزینیِ غریب، تنها یک انتخاب شخصی ساده نیست، بلکه زنگ خطری اجتماعی است که از یک خلاء عمیق فرهنگی و عاطفی حکایت دارد.
به راستی چرا بخشی از نسل جوان، غریزه طبیعی پدر و مادر شدن را فراموش کرده و سرپرستی یک سگ یا گربه را ترجیح میدهد؟ بیتردید، کوتاهی نهادهای فرهنگی و اجتماعی در این زمینه بیتأثیر نبوده است. هنگامی که نهادهای متولی، از ترویج ارزشهای اصیل خانوادهمحور و تبیین عمیق برکات و معنای فرزندآوری بازمیمانند، هنگامی که از ارائه الگوهای جذاب و امکانپذیر زندگی خانوادگی با فرزند عاجزند، و هنگامی که در مقابل هجمه فرهنگیِ سبک زندگیِ غربیِ مبتنی بر فردگرایی افراطی و دوری از تعهدات سنگین اما متعالی والدگری، سکوت میکنند، طبیعی است که فضای ذهنی و عاطفی بخشی از جامعه تهی شده و با پدیدههای انحرافی همچون «سگفرزندی» پر شود.
این جایگزینی، نه نشانه ترقی، که نشانه عقبگرد عاطفی و فرهنگی است. جامعهای که نهادهای فرهنگی آن نتوانند غریزه پاک و الهی فرزندآوری را در مسیری درست هدایت و تسهیل کنند، ناخواسته شاهد جایگزینیهای پوچ و غمانگیزی از این دست خواهد بود.