به گزارش پایگاه خبری پیام خانواده؛ به نقل از عصر اولین ها، با فرارسیدن بهار، طبیعت بار دیگر پرده‌های خزان را کنار می‌زند و صحنه‌ای نو از زندگی می‌آفریند. این دگرگونی شگرف که در ساقه‌های سبز، شکوفه‌های رنگارنگ و پرواز نسیم ملایم جلوه‌گر می‌شود، تنها یک رخداد طبیعی نیست؛ بلکه پیامی عمیق برای جان‌های خسته و دل‌های چشم‌انتظار دارد.
بهار، فصلی است که امید را به گردش خون جامعه بازمی‌گرداند و انسان را به بازسازی خویش فرا می‌خواند. امروز، در شرایطی که جامعه ما درگیر دشواری‌های اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی است، بیش از هر زمان دیگر نیازمند وزیدن همین نسیم امیدآفرین به درون ساختارهای فکری و مدیریتی کشوریم.
همان‌گونه که طبیعت در بهار از نو متولد می‌شود، روح جمعی ما نیز باید بار دیگر جان بگیرد؛ با نگاهی تازه، با انگیزه‌ای مضاعف و با عزمی راسخ برای عبور از تنگناها. نسیم بهاری، به ما می‌آموزد که حتی پس از سخت‌ترین زمستان‌ها، امکان رویش و شکوفایی هست؛ مشروط بر آنکه به ریشه‌های خود وفادار بمانیم و با آفتاب دانایی و باران تدبیر، بذرهای امید را پرورش دهیم. این پیام بهاری، امروز باید در زبان مسئولان، در رفتار مدیران، و در تصمیم‌گیری‌های کلان کشور بازتاب یابد تا مردم، این امید را نه در شعار، که در زندگی روزمره خود احساس کنند.
جامعه‌ای که امید را از دست بدهد، سرمایه اصلی خود را از کف داده است. اما جامعه‌ای که به بهار دل ببندد و به بازسازی پیوسته باور داشته باشد، قادر خواهد بود از دل بحران‌ها، فرصت بیافریند.
پس بهار امسال را نه تنها جشن طبیعت، که جشن بازآفرینی اعتماد، سرمایه اجتماعی، و عزم ملی بدانیم. نسیم بهاری درختان را به رقص درمی‌آورد؛ شاید زمان آن رسیده که این نسیم، اراده ما را نیز برای ساختن فردایی بهتر، به حرکت وا دارد.