به گزارش پایگاه خبری پیام خانواده؛ می‌گویند خوشبختی را می‌شود در جایی پیدا کرد که کودکان بی‌ترس و بی‌دلیل می‌توانند بلند بلند بخندند. موجوداتی که معصومیتشان باعث می‌شود بی‌توقع بخندند، بی‌توقع دوست بدارند و بی‌توقع ببخشند. شاید برای همین است که رابیندرانات تاگور شاعر و فیلسوف هندی می‌گوید:« هر کودکی با این پیام به دنیا می آید که، خداوند هنوز از بشر ناامید نشده است.» اما در دنیای ناعادلانه‌ آدم‌ها کودکان هم به دو بخش آدم و آدم‌تر تقسیم می‌شوند شاید برای همین است که نگرانی برای کوالاهای استرالیایی در آتش‌سوزی جنگل برای برخی رسانه‌ها سر و صدای بیشتری نسبت به نسل کشی علنی و هرروز کودکان غزه به پا می‌کند. کودکانی که بغض و صدای حق‌خواهانه و در عین حال مظلومانه‌شان از پشت لنز دوربین‌ها هم اشک و آه را در چشمان مردم آزادی خواه دنیا بیدار می‌کند. بچه‌هایی که چیزی جز ساده‌ترین و ابتدایی‌ترین حقوق حیات در دنیا را نمی‌خواهند. دنیایی بدون بمب و آتش زیر یک سقف آرام با پدر و مادری که هروقت دوست داشتند در آغوششان آرامش را مزه کنند. دنیایی که هواپیماهایش از آن بالا جای بمب برای بچه‌ها اسباب بازی بریزد و برای آدم‌ بزرگ‌های غمگین کمی تسلّی!

توی تقویم امروز ۱۶ مهرماه روز جهانی کودک نام گرفته روزی که خورشیدش برای بچه‌های غزه متفاوت‌تر طلوع می‌کند و به غروب می‌نشیند. به همین بهانه نگاهی به دنیای اعداد و ارقام در زندگی کودکان فلسطینی انداختیم تا ببینیم آنها در سکوت مرگبار دولتمردان جهان چطور روزگار می‌گذرانند و جان می‌دهند.

بچه‌هایی که دیگر بچگی نمی‌کنند

محمود درویش در جایی می‌نویسد:«اگر از تو درباره غزه پرسیدند، بگو:در آنجا شهیدی است، که شهیدی آن را حمل می‌کند،‌ و شهیدی از او عکس می‌گیرد، و شهیدی او را بدرقه می‌کند، و شهیدی بر او نماز می‌خواند.» این حکایت کودکانی است که در اوج دوران کودکی با مرگ دوست و همبازی می‌شوند و نام و مشخصاتشان را روی بدنشان می‌نویسند تا موقع بمباران اگر زنده نماندند راحت‌تر پیدایشان کنند. همین چند ماه پیش بود که رئیس کل بیمارستان صحرایی غزه در کنفرانسی مطبوعاتی اعلام کرد که هر ۴۰ دقیقه یک کودک در این منطقه به شهادت می‌رسد. تاجایی که یونیسف اعلام کرد که طی دوسال جنگ بیش از ۵۰ هزار کودک کشته یا زخمی شده‌اند. بد نیست بدانید که طی این دوسال صهیونیست‌ها چیزی حدود ۲۰۰ هزار تن مواد منفجره بر روی نوارغزه ریخته‌اند.

آغوش‌های امنی که دیگر ضربان ندارند

یکی از اتفاقات تلخ درغزه بی‌سرپرست شدن و تنها شدن کودکان است. بچه‌هایی که حداقل زیر صدای وحشتناک بمب و موشک می‌توانستند به آغوش امن مادر و پدر پناه ببرند و با وجودشان کمی کمتر از سایه سیاه جنگ بترسند. خبرگزاری الجزیره می‌گوید:«دفتر آمار مرکزی فلسطین گزارش داده است که در دوره‌ای از درگیری‌ها، ۳۹٬۳۸۴ کودک در غزه یکی یا هر دو والدشان را از دست داده‌اند. از این میان گفته شده تقریباً ۱۷٬۰۰۰ کودک والدین هر دو را از دست داده‌اند (یعنی یتیم مطلق)». علاوه بر این نهادهای بین‌المللی هشدار می‌دهند که ممکن است تعداد کودکانی که «بی‌سرپرست شده‌اند» از این برآوردها بیشتر باشد، به دلیل دشواری در ثبت و دسترسی به همه داده‌ها در مناطقی که درگیر جنگ هستند.

مشق‌هایی که دیگر نوشته نمی‌شوند

همین شهریور امسال بود که سازمان ملل اعلام کرد ۹۷ درصد مدارس غزه تخریب شده است و ۹۱ درصد از آنها برای راه‌اندازی مجدد نیاز به بازسازی کامل دارند. علاوه بر این گفته شده است که رژیم اشغالگر اسرائیل حداقل ۱۰ مدرسه را که به پناهگاه تبدیل شده بودند، از جمله برخی از آنها که از قبل خسارت دیده بودند را بمباران کردند. طوری که آموزش برای ۹ نفر از هر ۱۰ کودک متوقف شده و دفتر مشق‌های نیمه تمامشان زیر آوار مانده‌. بچه‌هایی که قرار بود نامشان را روی تخته سیاه یاد بگیرند و بنویسند حالا برای شهادت، اسمشان را روی بدنشان می‌نویسند تا بعد از مرگ گمنام باقی نمانند.

سفره‌های غذایی که دیگر پهن نمی‌شوند

یکی از آداب مسلمان‌ها نشستن خانوادگی دور یک سفره است اما کودکان غزه نه دیگر خانه‌ای دارند که در آن جمع شوند نه مادر وپدری که برایشان غذایی بپزند و نه غذایی که با آن دور سفره‌ای بنشینند. بحران غذا در این منطقه یکی از وحشتناکترین بحران‌هاست تا جایی که بعد از محاصره شدید غزه حالا کودکان زیادی حتی در صف توزیع غذا شکار کفتارهای تک تیرانداز اسرائیلی می‌شوند. یک آمار تکان دهنده می‌گوید صهیونیست‌ها مانع ورود بیش از ۱۲۰ هزار کامیون حامل کمک‌های بشردوستانه و سوخت به نوار غزه شده‌اند. ۶۵۰ هزار کودک به دلیل سوء تغذیه و گرسنگی شدید در معرض خطر مرگ هستند و ۴۰ هزار نوزاد زیر یک سال به دلیل کمبود شیر خشک در معرض خطر گرسنگی شدید قرار دارند. یونیسف گفته است که بیش از ۸۰٪ تأسیسات بهداشتی غزه آسیب دیده یا نابود شده‌اند. کنار همه این‌ها در گزارش یونیسف آمده که زیرساخت‌های آب و بهداشت به‌شدت غزه آسیب دیده‌اند و دو سوم تأسیسات تولید/تصفیه آب به مشکل برخورده‌اند.

و جهانی که فقط تماشا می‌کند

در دنیایی که هر روز برای حیوانات در خطر انقراض، پویش‌های جهانی به راه می‌افتد، کودکان غزه فقط در سکوت و وقاحت دولتمردان دنیا محو می‌شوند و به آسمان می‌روند؛ آن هم نه به خاطر قحطی طبیعی یا بیماری، بلکه به‌دلیل تصمیم‌های سیاسی و بمب‌هایی که هنوز از آسمان می‌بارند. روز جهانی کودک در تقویم جهانی، روزی برای لبخند است؛ اما در غزه، لبخند کودکان همان چیزی است که باید آن را از زیر خاک بیرون کشید.