به گزارش پایگاه خبری پیام خانواده؛ سئوال: مردی ۳۰ساله هستم که با وجود داشتن یک فرزند، ارتباط برقرار کردن با دوستان و فامیلم را بلد نیستم. بیشتر اوقات فراغت مان را در خانه می گذرانیم. به خاطر مشکل در برقراری ارتباط با افراد احساس تنهایی شدیدی می کنم. لطفا راهنمایی کنید.

داشتن ارتباط با دیگران بحثی نگرشی و شناختی و از اهمیت بالایی برخوردار است. میزان ارتباط با دیگری از شاخص های سلامت روانی فرد است. حتی زمانی که بیمار می شویم شاید حوصله دیگران را نداشته باشیم، اما این بی حوصلگی، بیماری را تشدید خواهد کرد.
یکی از متغیرهای بررسی شده هم نوع ارتباط با دیگران است که می تواند محدود باشد یا استمرار نداشته باشد مثل افرادی که دوستان انگشت شماری دارند و رابطه شان با آن ها متزلزل و هر لحظه در معرض بحران است و ثبات جدی ندارد. ثبات در رابطه، از بحث های جدی است که در سلامت جسمی و روانی ما موثر است.

تاثیر ارتباط با دیگران بر طول عمر
پژوهشی در یکی از کشورها روی مردم انجام گرفته که طول عمر را پیش بینی می کند. یکی از شاخص های آن تنها زندگی کردن افراد است که به ازای هر سال آن دونمره منفی از عمر متوسط آدم ها کم می شود. زمانی که این باور ایجاد شد که ارتباط می تواند در سلامت فرد موثر باشد، مهارت هایی را باید پیش بینی کرد که این ارتباط را بالا ببرد؛ یکی از بحث های جدی، باورهای نادرست ما هستند که ما را در معرض آسیب جدی قرار می دهند. باید رفتارهایی را برای شروع ارتباط به کار ببریم. پیشنهاد می شود رابطه را با یک نفر شروع کنید.

این کار را از درون خانه و از همسر و فرزندان تان می توانید شروع کنید با آن ها به سینما، رستوران، پارک و ... بروید. این فعالیت ها احساس اجتماعی بودن را در شما ایجاد می کند. در مراحل بعد می توانید با شخص دیگری که خارج از خانواده تان است، این فعالیت را انجام دهید. برای مثال با برادرتان بیرون بروید یا اوقات خود را بگذرانید. پس زمانی که احساس تنهایی می کنید باید برای خود یارگیری کنید، مدتی دو نفره و بعد این جمع را گسترش دهید و به یک گروه دسته جمعی تبدیل کنید. فارغ از بحث های نگرشی، بحث های رفتاری هم مطرح است.
برخی احساس می کنند از سوی دیگران آن طور که باید دیده نمی شوند، به توانایی های خود شک می کنند. این افراد باید ابتدا توانایی های خود را به طور واقعی ببینند و بعد آن ها را افزایش دهند؛ در توانایی های خود جست وجو کنند، آن ها را فهرست کنند و از دیگران بپرسند که نکات مثبتی که در آن ها می بینند چه چیزهایی هستند؟ باید تصویر مثبتی از خود به دست آورد با کشف این تصویر اعتماد به نفس فرد بالا می رود و وارد برقراری ارتباط با دیگران می شود.

در رفتاری که این افراد در پیش می گیرند دو موضوع جدی به چشم می خورد؛ یکی این که شروع کننده ارتباط باشند و نیز سعی کنند در این زمینه پیگیر باشند که این پیگیری می تواند از طریق دادن هدیه یا تقاضایی از فرد مقابل باشد. هرچند او نتواند این تقاضا را برطرف کند اما این می تواند آغاز یک ارتباط باشد. به این دلیل که وقتی از کسی چیزی درخواست می کنیم باز او را به سمت خود می آوریم.