به گزارش پایگاه خبری پیام خانواده؛ با توجه به بروز چنین اتفاقات تلخی در سطح جامعه و اهمیت این موضوع در گفت‌وگویی با ساحره قاسمی روانشناس به چرایی بروز این پدیده، نقش اختلالات روانی، فرهنگ و راهکارهای پیشگیری پرداختیم.
ساحره قاسمی با تأکید بر اینکه همسرکشی و خشونت‌های خانوادگی پدیده‌هایی اتفاقی نیستند، گفت: بسیاری از این رفتارها ریشه در اختلالات روانی، تجربه‌های تلخ دوران کودکی، ضعف در مهارت‌های ارتباطی و نیز باورهای نادرست فرهنگی دارد.
این روانشناس درباره تفاوت همسرکشی با سایر قتل‌ها اظهار کرد: خشونت‌های خانوادگی، به‌ویژه همسرکشی، برخلاف قتل‌های دیگر تصادفی نیستند و در بسیاری از موارد، پشت این نوع جنایت‌ها، فردی با روان زخمی و آسیب‌دیده وجود دارد که در کنترل هیجانات و رفتارهای خود ناتوان است.
وی ادامه داد: برخی از این افراد دچار اختلالات روانی مانند افسردگی، اضطراب یا اختلالات شخصیتی نظیر شخصیت ضد اجتماعی هستند؛ اختلالاتی که باعث می‌شود فرد به احساسات دیگران بی‌توجه باشد و احتمال بروز رفتارهای پرخاشگرانه در او افزایش یابد.
این روانشناس همچنین با اشاره به نقش دوران کودکی در شکل‌گیری رفتارهای خشونت‌آمیز گفت: افرادی که در خانواده‌های دارای خشونت، بزرگ می‌شوند، اغلب با مشاهده رفتارهای پرخاشگرانه والدین، همان الگوها را درونی می‌کنند؛ این کودکان در بزرگسالی، به‌ویژه اگر شخصیت خودمحور نیز داشته باشند، به راحتی در روابط‌شان به خشونت متوسل می‌شوند.
قاسمی، نبود مهارت‌های ارتباطی، ناتوانی در مدیریت خشم و همچنین فشارهای اقتصادی و اجتماعی را از دیگر عوامل موثر دانست و گفت: در شرایطی که فرد توان گفت‌وگوی سالم را ندارد و از سوی دیگر با مشکلات روانی و فشارهای اقتصادی مواجه است، احتمال دارد درگیری‌ها به خشونت منجر شود.
وی در ادامه با اشاره به تاثیر بیماری‌های روانی تشخیص داده نشده در بروز چنین قتل‌هایی گفت: برخی از این افراد ممکن است دچار مشکلاتی نظیر حساسیت زیاد به استرس، سادیسم، پارافیلی، پارانویا (بدبینی شدید نسبت به همسر) یا دلبستگی‌های ناایمن باشند. نمونه بارز آن جمله‌هایی مانند "اگر ازم جدا بشی، می‌کشمت" است که ناشی از ترس شدید از طرد شدن و ناتوانی در پذیرش پایان رابطه است.
این روانشناس درباره دلایل تمایل نداشتن مردان به مراجعه به روانشناس، یکی از ریشه‌های این مسأله را فرهنگی بیان کرد و گفت: بسیاری از مردان ناراحتی‌های روانی خود را ضعف تلقی می‌کنند و از مراجعه به روانشناس یا بیان احساسات‌شان خودداری می‌کنند. این نگاه از دوران کودکی شکل می‌گیرد؛ وقتی به پسرها می‌گویند "مرد باش"، یعنی احساساتت را پنهان کن و سکوت کن. همین تربیت غلط باعث می‌شود مردان در بزرگسالی نتوانند هیجانات خود را مدیریت کنند.
وی با تأکید بر لزوم یک رویکرد جامع برای پیشگیری از خشونت‌های خانوادگی گفت: آموزش عمومی، فرهنگ‌سازی پیش از ازدواج برای دختران و پسران، و راه‌اندازی مراکز مشاوره حقوقی و روانی در محله‌ها ضروری است.
این روانشناس ادامه داد: در این راستا رسانه‌ها باید در ترویج الگوهای صحیح رفتاری و آموزش مهارت‌های زندگی نقش فعال‌تری ایفا کنند چرا که متأسفانه در برخی فیلم‌ها و سریال‌ها، خشونت، نفرت و جرم به‌نوعی عادی‌سازی می‌شود و این مسئله نیازمند بازنگری جدی است.