به گزارش پایگاه خبری پیام خانواده؛ حفظ امنیت کودکان با افزایش آگاهی آغاز می‌شود. یادگیری تشخیص رفتارهای مشکوک می‌تواند از بسیاری آسیب‌ها جلوگیری کند.اما امروز بهتر می‌دانیم: اغلب آسیب‌ها از طرف کسانی است که آن‌ها را می‌شناسیم و بهشان اعتماد داریم. به همین دلیل، گفت‌وگوهای امروزی با کودکان بیشتر بر «آدم‌های موذی» تمرکز دارد.
آدم‌های موذی چه کسانی هستند؟و چطور می‌توانیم به کودک کمک کنیم آن‌ها را تشخیص دهد؟ پزشک کودکان، دکتر «ریچارد سو»، نکاتی را برای این گفت‌وگوی مهم پیشنهاد می‌کند.
غریبه‌ها، غریبه‌های امن و آدم‌های موذی
در گفت‌وگو با فرزندتان، بهتر است بزرگسالان را به سه گروه ساده تقسیم کنید:
-
غریبه‌ها: افرادی که کودک اصلاً آن‌ها را نمی‌شناسد.
-
غریبه‌های امن: افرادی که کودک خوب نمی‌شناسد، اما معمولاً قابل اعتمادند؛ مانند معلمان، پزشکان، پلیس یا دوستان پدر و مادر.
-
آدم‌های موذی: افرادی که رفتارشان باعث ناامنی می‌شود حتی اگر کودک آن‌ها را بشناسد.
این نگاه جدید سوال را از «آیا این شخص را می‌شناسم؟» به «آیا این شخص شایستهٔ اعتماد من هست؟» تغییر می‌دهد.
چرا شناخت رفتارها مهم است؟
ممکن است فردی که کودک انتظار دارد به او اعتماد کند، همان کسی باشد که آسیب می‌زند.
آمارها نیز این را تأیید می‌کند:
-
۷۶٪ از کودک‌آزاری‌ها توسط والدین انجام می‌شود.
-
تنها ۱٪ از آدم‌ربایی‌ها توسط یک غریبه رخ می‌دهد.
یعنی خطر واقعی اغلب از کسانی است که اعتماد ما را جلب کرده‌اند.
بنابراین باید به کودکان یاد بدهیم رفتارهای مشکوک را تشخیص دهند حتی در آشناها.
نشانه‌های «آدم‌های موذی»
این افراد برای ایجاد اعتماد یا کنترل از روش‌های خاصی استفاده می‌کنند. بهتر است این موارد را ساده و قابل فهم با کودک مطرح کنید:
-
درخواست نگه‌داشتن راز: بزرگسال امن هیچ‌وقت نمی‌خواهد کودک از چیزی به والدینش نگوید.
-
تعارف هدیه یا رشوه: نباید با پول، اسباب‌بازی یا خوراکی از کودک کاری بخواهند.
-
درخواست کمک: بزرگسالان برای پیدا کردن حیوان خانگی یا حمل وسایل از کودک کمک نمی‌گیرند.
-
شکستن مرزهای بدنی: هیچ‌کس نباید کودک را مجبور به بغل کردن، دست‌زدن، یا قلقلک کند.
-
تغییر ناگهانی برنامه: اگر کسی گفت «والدینت مرا فرستاده‌اند»، کودک نباید باور کند مگر با رمز خانوادگی.
-
سوال‌های شخصی: مخصوصاً در فضای مجازی؛ مثل نشانی خانه، نام واقعی و …
-
تهدید یا ترساندن: اگر بزرگسال تهدید کرد که حرف‌هایت را به کسی نگو یا آسیبی می‌رسد، رفتاری خطرناک دارد.
هر رفتاری که باعث ترس، سردرگمی یا ناراحتی شود، نشانهٔ خطر است.
چگونه با کودک صحبت کنیم؟
هیچ پدر و مادری نمی‌خواهد چنین موقعیت‌هایی را تصور کند، اما آموزش درست می‌تواند از کودک محافظت کند.
هدف این است که احساس امنیت را تقویت کنیم، نه ترس را.
دکتر سو می‌گوید:
-
از ۳ سالگی می‌توان آموزش‌های ساده را شروع کرد.
نکات کاربردی:
یک رمز خانوادگی بسازید
اگر فردی برای بردن کودک آمد ولی رمز را بلد نبود کودک فرار کند و کمک بخواهد.
سه قدم طلایی امنیت
اگر چیزی درست نبود:
-
نه بگو!
-
از آنجا دور شو!
-
به یک بزرگسال امن بگو!
تمرین سناریوهای واقعی
مثلاً:
-
اگر در فروشگاه گم شدی؟
-
اگر کسی در پارک با تو حرف زد؟
به حس درونی اعتماد کنند
«احساس عجیب» در شکم یا قلب، یک هشدار مهم است.
امنیت مهم‌تر از ادب است
اگر لازم است:
-
داد بزن،
-
فرار کن،
-
جواب نده.
اطمینان بدهید که همیشه گوش می‌دهید
حتی اگر موضوع کوچک به نظر برسد.
و در نهایت…
این گفت‌وگو یک‌بار مصرف نیست. باید دائماً تکرار و تقویت شود با لحنی آرام، اعتمادبخش و بدون تهدید.