به گزارش پایگاه خبری پیام خانواده؛ زنی ۳۰ ساله ام. یک دختر کوچک دارم و ۲ ماه است که از همسرم جدا زندگی می کنم. شوهرم لیسانس است و خودش را خیلی قبول دارد. متأسفانه مسئولیت پذیر نیست. من شاغلم و بیشتر مخارج زندگی و دخترم را می پردازم. خانواده اش در زندگی مان زیاد دخالت می کنند و شوهرم دست بزن دارد. بسیار مغرور است و توضیحی درباره کارهایش نمی دهد. به بهانه های مختلف از من شکایت می کند و می خواهد مرا طلاق دهد. نگران آینده دخترم هستم.

پاسخ:
پرسش شما شامل چندین سوال اساسی است که پاسخ آن در مبحث بسیار مهمی به نام «مهارت های همسرداری» نهفته است. مهارتی که نکاتی در موضوع شناخت همسر و برقراری ارتباط و تعامل با وی، زوجین را در زندگی مشترک برای دستیابی به تفاهم و موفقیت توانمند می سازد که در این نوشتار امکان تبیین کامل آن نیست و از سویی دیگر ضرورت و اهمیت آموختن و فراگیری این مهارت در کنار دیگر مهارت های لازم برای ایجاد یک زندگی موفق، به خصوص برای زوج هایی که مشکلات بیشتری دارند، بدیهی و واضح است.

چه خوب است که بپذیرید شما و همسرتان (و دیگر مخاطبانی که با این مشکلات مواجه هستند) نیازمند کسب آگاهی بیشتر از تفاوت ها، مسئولیت ها، توانایی ها، وظایف و به صورت کلی مهارت های لازم برای ساختن یک زندگی موفق هستید، بنابراین پیشنهاد من این است که ابتدا هر یک از زوجین از ارتقای سطح آگاهی و پس از آن تحول یکدیگر شروع کنند و این کار باید با مراجعه به مشاور متخصص عالم و با تقوا، انجام پذیرد. اما به عنوان راهنمایی، چند توصیه دارم:

۱ - قبل از هر اقدامی به این جدایی ۲ ماهه خاتمه دهید و یک بار دیگر به او و خودتان فرصت دوباره ای برای رشد بدهید. حتماً در کنار او باشید و پس از آن با گذشت از اشتباه های او به دنبال ایجاد فضایی آرام، سالم و به دور از تنش برای حل مشکل در خانه و خانواده باشید. شاید بگویید که شما هیچ عیب و نقصی ندارید و تمام مشکلات از جانب اوست اما این حرف غیرمنطقی به نظر می رسد زیرا اگر شما چنین فردی بودید حتماً با توانایی های تان معضل را مدیریت می کردید و نمی گذاشتید که این همه مشکلات به وجود آید. پس قبول کنید که بر اساس قانون کلی که هر عملی یک عکس العمل مطابق با خود را دارد، اگر شما برخورد صحیح می داشتید، رابطه شما به جدایی نمی انجامید.

۲ - این که همسرتان تحصیلات دارد و خودش را خیلی قبول دارد، می تواند برای پیشرفت در زندگی تان نقطه قوتی باشد و شما باید از این فرصت استفاده کنید؛ به طور مثال می توانید به همسرتان بگویید: «شما با تحصیلات و فرهیخته اید و حتماً اهمیت و ضرورت مشاوره را می دانید» و از او بخواهید به همراه شما به هر مشاوری که قبول دارد، مراجعه کنید و مشکل تان را در میان بگذارید و اگر امتناع می ورزد، به او بگویید: «من نیازمند درمان و تحول هستم و با من همراهی کن تا همسری متناسب با میل تو شوم». بعد از آن، اگر مشاور انسانی زیرک، عالم و باتقوا باشد قطعاً نقاط ضعف او را می بیند و به او متذکر می شود و از او می خواهد که خودش را اصلاح کند و شما به هدف تان خواهید رسید.

۳ - دخالت های خانواده ها، اغلب از سر محبت و دلسوزی است و در حقیقت هدایت است که زوجین آن را دخالت می پندارند و به سادگی قابل کنترل و مدیریت است.

۴ - پرخاشگری و غرور همسرتان باید ریشه یابی و آسیب شناسی شود. اگر به اقتدار و غرور مرد توهین شود، بدون شک به صورت طبیعی پرخاشگری می کند اما اگر بی دلیل برخورد بدی دارد نیازمند تشخیص از سوی متخصص است که امکان دارد اختلال روانی یا رفتاری داشته باشد و باید تحت درمان قرار گیرد.

۵ - این که شما نگران آینده دخترتان هستید، بسیار نکته قابل توجه و پسندیده ای است که در حقیقت باید به شما انگیزه دهد تا با مشکلات تان روبه رو شوید و آن ها را از پیش روی بردارید و به موفقیت برسید.

۶ - بدانید که زندگی موفق در پی داشتن شخصیت سالم و موفق طبق دستورات دین است و این ۲ یعنی زندگی و شخصیت موفق، یافتنی نیستند بلکه ساختنی هستند و شما نباید بگذارید که موانع شما را از رسیدن به قله های رشد و سعادت باز دارند.

با کسب شناخت لازم و کافی از تفاوت های خود با همسرتان به دنبال اصلاح خویشتن باشید و یقین داشته باشید که بعد از تغییر شما، او هم تغییر خواهد کرد و انسان ها به صورت فطری چاره ای جز نشان دادن عکس العمل خوب در مقابل عمل خوب ندارند. در پایان شایان ذکر است اگر همه زوج هایی که با مشکلات مواجه هستند، به دنبال آموختن مهارت های لازم و ضروری باشند و پس از فراگیری آن ها را به کار ببندند بدون شک زندگی شان در مسیر پیشرفت و رسیدن به موفقیت و آرامش قرار خواهد گرفت و اساساً قانون و نظام عالم آفرینش بر این پایه بنا شده است که در مواجهه با سختی ها و مشکلات و دست و پنجه نرم کردن با آن ها و انتخاب راه حل مناسب، آدمی به سعادت برسد.