به گزارش پایگاه خبری پیام خانواده؛ فاطمه محمدی‌سرشت در جمع خبرنگاران، درباره روند فرزندخواندگی در استان تهران، اظهار کرد: در مرحله نخست، خانواده‌های متقاضی باید در سامانه ملی فرزندخواندگی ثبت‌نام کنند و پس از ثبت‌نام، با توجه به محل سکونت به یکی از ۱۶ شهرستان استان تهران ارجاع داده می‌شوند. کارشناس بهزیستی موظف است ظرف یک هفته برای خانواده وقت مصاحبه تعیین کند.
وی افزود: خانواده در مصاحبه اولیه یا پذیرفته می‌شود یا پذیرفته نمی‌شود. در صورت پذیرش، شرایط شغلی، زندگی و تمکن مالی آنان بررسی شده و مشخص می‌شود آیا می‌توانند در فرآیند فرزندخواندگی باقی بمانند یا نه. اگر خانواده در فرآیند باقی بماند، مراحل بعدی شامل دریافت گواهی سوءپیشینه، پزشکی قانونی، مشاوره و بازدید منزل انجام می‌شود و پس از تأیید، کودک مناسب به خانواده معرفی می‌شود.
مسئول فرزندخواندگی بهزیستی استان تهران تأکید کرد که در هر مرحله، در صورت بروز مشکل، خانواده از فرآیند خارج می‌شود.
به گفته‌ی وی، در سال‌های ۱۴۰۰ تا ۱۴۰۳، سالانه بین ۴۵۰ تا ۵۰۰ کودک به خانواده‌های متقاضی معرفی شده‌اند اما میانگین خانواده متقاضی در استان تهران سالانه حدود ۲۰۰۰ خانواده است. معمولاً تعداد فرزندان پسر معرفی شده، بیشتر از دختران است، البته تقاضا برای فرزند پسر نیز بالاست و اینگونه نیست که خانواده‌ها در نوبت بمانند.
محمدی‌سرشت افزود: اگر خانواده‌ای تمام مراحل را به‌درستی طی کند، در صورت متقاضی بودن فرزند پسر، طی حدود دو ماه و در صورت متقاضی بودن دختر، طی چهار تا پنج ماه می‌تواند فرزند خود را در آغوش بگیرد. خوشبختانه طی سه الی چهار سال اخیر، سرعت و دقت در استان خوب است و مشکل خاصی وجود ندارد.
وی درباره نحوه برگزاری کمیته‌ها گفت: در چهار شهرستان بزرگ (تهران، ری، شمیرانات و شهریار) به‌دلیل تعداد بالای خانواده‌ها، کمیته‌های مستقل برگزار می‌شوند. کمیته بقیه شهرستان‌ها در استان تهران برگزار می‌شود. به‌طور کلی در هفته، سه روز کمیته برگزار می‌شود که دو روز برای واگذاری و یک روز برای بررسی وضعیت خانواده‌هاست.
مسئول فرزندخواندگی بهزیستی استان تهران در هر شهرستان ابتدا پیش‌کمیته‌ای برای بررسی اولیه تشکیل می‌شود و خانواده‌های تأییدشده سپس به کمیته استانی ارجاع داده می‌شوند. برای پذیرش هم باید تمام شرایط را دارا باشند.
محمدی‌سرشت در ادامه درباره تمکن مالی خانواده‌های متقاضی نیز گفت: اینگونه نیست که بگوییم حتما خانواده‌ها باید دارای خانه باشند یا توان ریالی داشته باشند. خانواده باید تمکن مالی برای نگهداری فرزند داشته باشند، اما اینگونه نیست که بگوییم یک سوم اموال را به نام فرزند ثبت کنید. آنچه در قانون وجود دارد، تعهد اموال به شرط تملیک است یعنی در صورت دارا بودن باید به صورت وصیت، آن را در دفترخانه ثبت کنند که یک سوم اموال را به صورت وصیت به بچه بسپارند، اما قاضی می‌تواند بگوید که موافق یک سوم نیستم و باید یک خانه به نام فرزند زده شود که یکی از شهرستان‌ها به این شکل کار می‌کند و گفته چیزی به نام فرزند شود. این موضوع بستگی به قاضی دارد. اما تعهد به شرط تملیک چیزی است که از ما خواسته شده و ما به تمام خانواده‌ها می‌گوییم. البته خانواده‌ها باید فرزند را بیمه عمر کنند؛ خودشان به نفع فرزند و فرزند به نفع خانواده بیمه می‌شوند.