به گزارش پیام خانواده اشرف‌السادات موسوی لقمان دکتری سیاست‌گذاری عمومی و پژوهشگر خانواده  با اشاره به اهمیت نهاد خانواده در جامعه اظهار داشت: خانواده کوچک‌ترین واحد اجتماع است که در آن تعلیم‌وتربیت، بنیان تشکیل خانواده و از مبادی تکوین جامعه است.
وی ادامه داد: خانواده به منزله مدرسه تعلیم‌وتربیت انسان است و باید مبنای برنامه‌ریزی‌ها و سیاست‌گذاری‌ها در عرصه‌های مختلف و جهت‌دهنده آن‌ها باشد و از طرفی، خانواده محوری به این معناست که خانواده به‌عنوان یک کل واحد، مبنای سیاست باشد.
موسوی لقمان تصریح کرد: متأسفانه در سال‌های اخیر، موضوعات زنان و خانواده به یک موضوع سیاسی تبدیل شده و جناح‌های مختلف به‌ویژه، جریان‌های نزدیک به لیبرال، در گفتمان‌های خود تأکید زیادی بر واژه «زن»، «حقوق زن»، «حقوق کودک»، «اشتغال زن» و... داشته و از آن، بهره‌برداری سیاسی کرده‌اند.

وی افزود: پس از انقلاب اسلامی، سیاست‌های مختلفی در حوزه خانواده تدوین شد، سیاست‌های ابلاغی مقام معظم رهبری، مصوبات شورای‌عالی انقلاب فرهنگی، مصوبات مجلس شورای اسلامی و برنامه‌های توسعه پنج‌ساله ازجمله مواردی است که به بحث زنان و خانواده پرداخته‌اند.

پژوهشگر حوزه زنان بیان داشت: ازآنجایی‌که این سیاست‌ها توسط مراجع مختلف قانون‌گذاری تصویب‌شده، برای تبیین تعریف خانواده باید در جستجوی مفروضات سیاست‌گذاران در هرکدام از آن‌ها بود، سیاست‌گذاران خانواده، گاه برایشان ابعاد غیر خانوادگی زیستی، اجتماعی و اقتصادی مهم‌تر بوده و بدون درنظرگرفتن ملاحظات و جوانب، به توصیه‌های سیاستی اقدام کرده‌اند.
وی ابراز داشت: گفتمان «توسعة پایدار»، «ارتقای کیفیت زندگی زنان»، «دستیابی به فرصت‌های شغلی مناسب و برابری فرصت برای زنان و مردان»، شواهدی بر این ادعا هستند از سوی دیگر این اصطلاحات ممکن است در نگاه اول منطقی و عاقلانه به نظر برسد؛ اما با ملاحظه عمیق‌تر، می‌بینیم این اصطلاح باهدف رشد خانواده فاصله زیادی دارد.