به گزارش پایگاه خبری پیام خانواده؛ اورین نهاری در یادداشتی که در امروز شنبه در پایگاه اطلاع رسانی روزنامه یدیعوت آحارانوت منتشر شد، نوشت: می‌خواهی بر آن نام یهودی ستیزی بگذاری، خواستی نفرت از اسرائیل، حتی می‌توانی به آن لقب فیک نیوز بگذاری، اصلا مهم نیست، چون حتی قدرتمندترین ساختار اطلاع رسانی جهان هم نمی‌تواند با تصویر دختر بچه گرسنه جز آنچه صورت می‌گیرد داشته باشد، این یک جنگ سیاسی است که در آن حماس ما را در آن شکست داده است.

او در این رابطه افزود: در هر جنگی چه به شکلی کاملا غافلگیر کننده آغاز شده باشد و چه از پیش طراحی شده، چه مجری آن یک قدرت بزرگ جهانی باشد یا یک کشور کوچک، از همان لحظه‌ای که آغاز می‌شود و اولین گلوله در آن شلیک می‌گردد، پنج ساعت شنی برای تمامی طرف‌های درگیر آغاز به کار می‌کنند.

حمایت مردمی از اهداف جنگ، حمایت مردم از رهبران و فرماندهان جنگ، ساعت نظامی، ساعت اقتصادی و ساعت سیاسی، پنج ساعت شنی را تشکیل می‌دهند.

وقت در حال اتمام است و شاید جنگ برای سال‌ها همانند جنگ جهانی دوم ادامه پیدا کند، در این بین نباید جنگ افغانستان و جنگ دوم عراق را هم فراموش کنیم، حضور اسرائیل در نوار امنیتی در لبنان را هم باید همواره در ذهن داشته باشیم، اما به هر شکل وقت در حال تمام شدن است، ما در جنگ فعلی یک ساعت شنی فاجعه بار هم داریم که آن، تمام شدن وقت گروگان‌ها است.

البته ساعت‌ها هم اهمیت همسانی ندارند، به طور مثال اگر ساعت شنی نظامی تمام شد، ساعت‌های دیگر بی ارزش خواهند شد.

گرچه این مسئله را هم باید مد نظر داشت که جنگ‌های نوین فعلی شرایط پیچده تر هستند، پیروزی قاطعی در کار نخواهد بود و حتی در صورت امضای توافق تسلیم شدن هم این مهم تحقق پیدا نمی‌کند.

نویسنده بعد از آنکه تاکید می‌کند به دنبال قصدی برای عمیق شدن در مسئله گرسنگی در غزه یا نحوه سنجش این مسئله یا میزان وابستگی اسرائیل به خارج و اینکه چه طرفی مسئول شکل گیری این شرایط است نیست، می‌افزاید: بار دیگر تاکید می‌کنم مسئله عدالت نیست و مربوط به اینکه چه طرفی عادل تر است هم نمی‌باشد، رنج و مشقت‌ها و مقیاس و سنجش درد و رنج هر طرف را هم بررسی نمی‌کنم، مسئله تاکتیک‌های به کار رفته در غزه و به اینکه آیا از لحاظ نظامی توجیه پذیر هستند یا خیر هم نمی‌پردازم، چون اصولا معتقدم ما در غزه اصلا راهبرد و استراتژی نداریم.

بلکه مسئله اصلی که می‌خواهم بر آن تاکید کنم آن است که فلسطینیان در حال پیروز شدن بر اسرائیل در جنگ سیاسی هستند، در واقع حماس در حال پیروز شدن بر ما است.

هر روز یک کشور دیگر تاکید می‌کند که دولت فلسطین را به رسمیت می‌شناسد، وقتی کانادا، بریتانیا و فرانسه و چند کشور مهم دیگر چنین کاری می‌کنند، یک شکست برای ما مسجل می‌شود، دو کشور از آنچه ذکر کردم عضو دائم شورای امنیت و سومی جزو کشورهای گروه هفت است.

این درست که آنها آن را مشروط به برگزاری انتخابات و کنار گذاردن حماس می‌کنند اما در نهایت نتیجه به رسمیت شناخت دولت فلسطین است.

این واقعیت برای اسرائیل قابل باور نیست، این شکستی باورنکردنی برای اسرائیل محسوب می‌شود، ما شاهد تغییر جهت جهان از 7 اکتبر 2023 که همه در کنار ما قرار گرفتند به شرایطی هستیم که به سمبل و نماد نفرت در جهان تبدیل شدیم.

این نفرت در تمامی ابعاد از دانشگاهی گرفته تا فرهنگی و سرگرمی تا اقتصاد و حتی حمایت سیاسی قابل مشاهده است.

امروز دیگر جایی در جهان وجود ندارد که بتوانیم از آنها کمک بگیریم، کمتر کسی در جهان از ارتش و کابینه اسرائیل حمایت می‌کند، بله بی تردید سخنان احمقانه و غیر مسئولانه وزرای کابینه هم نقش مهمی در شکل گیری چنین امری داشته است.

به هر شکل اکنون هیچ راهی برای تفسیر و تحلیل تصاویر رسیده از نوار غزه وجود ندارد، لازم به ذکر است که در حال حاضر اجازه ورود خبرنگاران خارجی را به نوار غزه نمی‌دهند، نگرانی من از این است که در زمان ورود خبرنگاران، آنها با چه واقعیت‌هایی در نوار غزه مواجه خواهند شد و چه گزارش‌هایی را برای تمامی جهان ارسال خواهند کرد؟

ما در شرایط بدی قرار داریم که از مدت‌ها پیش آغاز شده و هر روز هم بدتر می‌شود، دوستان اسرائیل هم امروز به ما پشت می‌کنند، در واقع اسرائیل هم پیاز را خورده و هم شلاق را و در عین حال از شهر هم اخراج شده است.

با تمامی اظهارات پر طمطراقی که در مورد توقف کمک‌ها ایراد شد، به مراکز توزیع غذا و شهر بشر دوستانه رسیدیم تا اینکه امروز شاهد پرتاب بسته‌های کمک از هوا هستیم.

از تمامی ساختار تصمیم گیری در اسرائیل بوی وحشت می‌آید و این وحشت کاملا توجیه پذیر است.

رفتار اسرائیل در رابطه با شرایط گرسنگی در غزه به شکل وحشتناکی بد بوده است و شرایط موجود در غزه خود بهترین ابزار تبلیغی برای جهان است، در حالی که ما چنین ابزاری در اختیار نداریم، هر کاری که بکنیم نمی‌توانیم به اندازه تصویر یک دختر بچه گرسنه تاثیر گذار باشیم، اسرائیل باید از اول این مسئله را درک می‌کرد و آن را مد نظر خود قرار می‌داد.