در اطلاعیه خانواده این داستان‌نویس آمده است: «سیده‌مریم حسینیان از تن تهی شد و سرشار نور... فقدان او فقدان مهر است و بخشش و گشاده‌رویی. نویسنده پرجانی که کلماتش را یادگاری گذاشت برای آنان که خواهند خواند. او جوان افتاد و این رعونت عالم غدار است و ما تسلیم مشیت پروردگار...
بنا بر وصیت آشکارش او در شهرش، مشهد و در قطعه هنرمندان خاک‌آشنا خواهد شد. در مراسمی خصوصی با حضور خانواده و یاران موافق.
مراسم یادبودش نیز در همین شهر، در مسجد توفیق که دوستش داشت به تاریخ دوشنبه ۱۳ مرداد ۱۴۰۴ خورشیدی از ساعت ۲۱ تا ۲۲:۳۰ و به نشانی احمدآباد، نبش طالقانی ۹ برگزار خواهد شد. قدم شما بر چشم ماست.
در تهران نیز مجلس یادبودی تدارک دیده می‌شود که متعاقبا اعلام می‌شود. کلمات پرمهر شما بی‌تردید آرام‌بخش روح اوست.
که فردوسی بزرگ نوشت
شکاریم یک‌سر همه پیش مرگ»
مریم حسینیان زاده اول فروردین سال ۱۳۵۴ در مشهد بود که پس از سال‌ها مبارزه با بیماری سرطان، در روزهای اخیر به کما رفته بود و دهم مردادماه از دنیا رفت.
او مهندسی خاک‌شناسی خود را از دانشگاه فردوسی مشهد گرفته و کارشناسی زبان و ادبیات فارسی را از دانشگاه پیام نور مشهد دریافت کرده بود.
«بهار برایم کاموا بیاور»، «بانو گوزن»، «ما اینجا داریم می‌میریم» و «نئوهاوکینگ‌ها یا سازش با سوراخ‌های جوراب مورچه» از آثار این نویسنده هستند. رمان «بهار برایم کاموا بیاور» برای نخستین‌بار در سال ۱۳۸۹ چاپ شد؛ نخستین رمان مریم حسینیان که نامزد جایزه بنیاد هوشنگ گلشیری هم شد.
مجموعه داستانِ کوتاه «مار یا انگشت» و بازآفرینی داستان‌های «منطق‌الطیر» برای نوجوانان هم دیگر آثار اوست.