به گزارش پایگاه خبری پیام خانواده؛ علی قاسمی‌منفرد، کارگردان فیلم کوتاه «تاریخ مصور سرگردانی»، در گفتگو با مهر درباره مضمون کلی این اثر گفت: این فیلم اساساً یک تجربه است؛ تجربه‌ای که نه بر روایت کلاسیک و داستان‌پردازی، بلکه بر حس و ادراک مخاطب تکیه دارد. بخش تجربی آن نیز متناسب با همین نگاه شکل گرفته است. در واقع، فیلم سعی دارد تجربه ذهنی و تخیلی خواندن کتاب را به زبانی سینمایی ترجمه کند؛ اینکه چگونه می‌شود هم‌زمان که کلمات را می‌خوانیم، تصویر ذهنی بسازیم و این تجربه را از مدیوم ادبیات به سینما منتقل کنیم.
وی در توضیح بیشتر ساختار اثر افزود: در فیلم، متن‌هایی روی پرده نقش می‌بندد و هم‌زمان صداهایی شنیده می‌شود. تصویر هم وجود دارد، اما به‌جای آنکه روایت‌گر باشد، به همراه متن و صداها تلاش می‌کند تا تخیل مخاطب را برانگیزد. می‌خواستم همان حس ادبی و ذهنی کتاب‌خوانی را در قالب سینمایی تجربه کنیم؛ جایی که مخاطب اجازه داشته باشد با واژه‌ها و صداها، تصویر ذهنی خودش را بسازد. در واقع، به‌جای آنکه ما تصویر را برای او تعریف کنیم، مخاطب خودش با مشارکت فعال، در ساخت جهان فیلم دخیل می‌شود.
قاسمی‌منفرد در ادامه درباره نسبت روایت و تجربه در سینمای تجربی توضیح داد: همیشه درباره تعریف «فیلم تجربی» اختلاف نظر وجود دارد. برخی نگاه بسیار بسته‌ای دارند و معتقدند فیلم تجربی باید کاملاً از روایت، مفهوم یا داستان فاصله بگیرد اما من چنین دیدگاهی ندارم. به باور من، سینمای تجربی یک طیف است و اثر می‌تواند به اندازه‌ای که می‌خواهد از روایت فاصله بگیرد یا از آن بهره ببرد. اساساً تجربه نو می‌تواند در هر سطحی از روایت یا فرم رخ دهد. سال گذشته هم فیلمی در بخش تجربی جشنواره فیلم کوتاه تهران داشتم که داستان‌گو بود اما با تصاویر موبایلی ساخته شده بود. همین ویژگی باعث شد نتوان آن را به‌راحتی در بخش داستانی یا مستند جای داد، چون ساختار اجرایی‌اش غیرمرسوم بود. به نظر من، مرز میان تجربه و روایت سیال است و نباید محدود شود.
وی با تأکید بر اینکه «تجربه تازه» جوهره هر اثر هنری است، گفت: اگر قرار است اثری تجربی باشد، باید در فرم، ساختار یا معنا تجربه‌ای نو ارائه دهد. این تجربه می‌تواند در روایت، میزانسن، صدا، ریتم یا حتی نحوه مواجهه مخاطب با اثر رخ دهد. مهم این است که مخاطب حس کند با پدیده‌ای تازه روبه‌رو شده است.
قاسمی‌منفرد درباره میزان ریسک در ساخت چنین آثاری بیان کرد: بدون تردید، دامنه ریسک در کار تجربی بسیار بالاست. ممکن است برخی تماشاگران اساساً اثر را «فیلم» به معنای متعارف ندانند. اما برای من، در مرحله نخست مهم بود که یک تجربه هنری شکل بگیرد، نه اینکه الزاماً در قالب سینما، نقاشی یا هر مدیوم مشخصی تعریف شود. هدف این بود که مخاطب در برابر یک تجربه هنری قرار بگیرد و احساس کند در معرض مواجهه‌ای متفاوت است.
وی درباره چگونگی ارتباط مخاطب با اثر، عنوان کرد: فیلم ۱۳ دقیقه است و من همیشه در کارهای تجربی نگران این هستم که مخاطب بتواند همراه اثر بماند. سعی کردم ساختار اثر به‌گونه‌ای باشد که حتی تماشاگر عام هم بتواند حوصله کند و درگیر تجربه شود. البته می‌دانم برای برخی مخاطبان، دیدن چنین فیلمی دشوار است، چون با تصویر یا رویداد مشخصی روبه‌رو نیستند، اما به گمانم حتی مخاطبان حرفه‌ای‌تر هم از این مواجهه تازه استقبال می‌کنند. تجربه نشان داده که هرچند در ابتدا با دشواری روبه‌رو می‌شوند، اما از مواجهه با اثری که در فرم و دریافت متفاوت است، لذت می‌برند. به هر حال، همین تازگی و خطر کردن بخشی از ماهیت سینمای تجربی است.
فیلم کوتاه «تاریخ مصور سرگردانی» به نویسندگی و کارگردانی علی قاسمی‌منفرد در بخش تجربی چهل و دومین جشنواره فیلم کوتاه تهران حضور دارد.