به گزارش پایگاه خبری پیام خانواده؛ به نقل از وزارت نیرو، حبیب‌الله علی‌اصغری درباره علت راه‌اندازی طرح انتقال آب زیاران به بیلقان تشریح کرد: در سال ۱۴۰۱، کشور در برخی کلانشهرها از جمله تهران درگیر تنش‌های آبی شد و مسئولان برای عبور از این چالش مسیرهای بسیاری را در نظر گرفتند که یکی از آن‌ها افزایش تعداد چاه‌ها برای برداشت بیشتر از آب‌های زیرزمینی و دیگری افزایش ورودی آب‌های سطحی برای ورود به تهران بود. این استان از ۵ منبع آب سطحی از جمله سدهای لار، لتیان و ماملو در شرق و سدهای امیرکبیر و طالقان در غرب تهران استفاده می‌کند. عموماً ذخیره سد طالقان با ۴ سد دیگر برابر است. چند سال قبل یک مجرای خط لوله ۶۰ کیلومتری از سد طالقان کشیده شد تا آب تهران را تأمین کند، با وجود این وقتی البرز و تهران از هم جدا شدند، نیمی از آن خط سهم استان البرز شد.
او افزود: از سال‌های میانه دهه هفتاد تاکنون برنامه‌هایی برای تأسیس خط انتقال آب جدیدی در کنار خط انتقال قدیمی وجود داشت و حتی در کنار پایه لوله‌های قدیمی، محلی برای لوله خط جدید تعبیه شده بود که قرار بود لوله دوم سهم آب کرج را بدهد. این طرح اجرا نشد و ما با سه مشکل اصلی شامل کاهش بارندگی، نیاز آبی بالای تهران و فرسوده شدن خط قدیم به سال ۱۴۰۱ رسیدیم. فرسوده شدن خطوط انتقال، عامل نشتی و پرتی آب و کاهش قدرت مانور روی خط قدیم شد، یعنی هیچ قابلیت کنترلی روی آن خطوط انتقال وجود نداشت. در بهمن سال ۱۴۰۱ برای کاهش اتلاف آب و افزایش قدرت مانور تهران روی آب‌های سطحی، ایده خط دوم، آن هم با نام خط جایگزین دوباره مطرح شد. طراحی و اجرای نیز بر عهده شرکت توسعه منابع آب و نیروی ایران، به عنوان یکی از زیرمجموعه‌های وزارت نیرو واگذار شد.
مجری خط جایگزین انتقال آب از زیاران به بیلقان، به چالش‌های راه‌اندازی این خط انتقال اشاره کرده و گفت: بنا شد نقطه ورودی و شروع ما مخزن زیاران در نزدیکی سد طالقان باشد و نقطه پایانی ما نیز هشتگرد، شهر جدید هشتگرد، تصفیه‌خانه شماره ۲ کرج و بیلقان در نظر گرفته شد اما دشواری اصلی طرح، تعیین محل حرکت خط لوله بود که این موضوع با جدیت پیگیری و در مدت دو ماه، مسیر حرکت خط انتقال آب طالقان طراحی مهندسی شد و خط جایگزین نام گرفت. از دهه هفتاد بنا بود این پروژه در طول یک سال و نیم اجرایی شود که مشخصاً این اتفاق نیفتاد ولی به دلیل گسترده شدن شهرها و مراکز اطراف آن طی این سال‌ها، مشکلات جدیدی در طراحی خطوط انتقال به وجود آمد.