به گزارش پایگاه خبری پیام خانواده؛ دکتر عباس نصیری فرد/// در برخی نقل‌های تاریخی آمده است امام حسین علیه السلام برای اینکه در مکه به دست مأموران یزید بن معاویه دستگیر و یا ترور نشود، حج خود را ناتمام گذاشت و نیتش را از عمره تمتع به عمره مفرده برگرداند و در روز ترویه (۸ ذی‌الحجه) مکه را به سوی کوفه ترک کرد.

اما بر اساس شواهد و مستندات تاریخی و روایات، امام (ع) از همان ابتدای ورود به مکه نیت حج تمتع نداشت بلکه محرم به احرام عمره مفرده شد و در واقع اصلا حج تمتع را شروع نکرد تا آن را ناتمام بگذارد.

یک باور نادرستی که در ذهن مردم وجود دارد اینکه؛امام حسین (ع) را شیعیانش به شهادت رساندند.

پایه این استدلال اینگونه است که : «۱.کوفیان شیعه بودند، ۲.امام را کوفیان کشتند، ۳.پس امام را شیعیان کشتند.» اما به چند دلیل این مطلب نادرست است.

1⃣- اینکه همه مردم کوفه شیعه نبودند بلکه عثمانی ها و اموی ها هم بودند، حتی همه کوفیان مسلمان هم نبودند. یهودیان و مسیحیان نیز در کوفه زندگی می‌کردند.برخی گفته‌اند که شیعیان در اقلیت بودند، در حدود ثلث یا ربع جمعیت (اطلس شیعه، رسول جعفریان).

2⃣- مرحوم سید محسن امین در أعیان الشیعة، ج 1، ص 585 می‌نویسد:«منزه است خداوند از این که قاتلین امام حسین علیه السلام از شیعیان باشند؛ بلکه کسانی که ایشان را کشتند از اهل طمع بودند که دین نداشتند و بعضی از اشرار نااهل بودند.

3⃣- امام در روز عاشورا به لشکر مقابل خود گفت: «ویحکم یا شیعة آل ابی سفیان (تاریخ طبری، محمد بن جریر).» همچنین برخی دشمنان امام در معرفی خویش می‌گفتند:«انا علی دین عثمان (الارشاد، شیخ مفید).»، در مقابل یاران امام خود را شیعه علی می‌خواندند و «انا عَلی دین علیٍّ» می‌گفتند.

4⃣- وقتی زیادبن‏ابیه از سوی معاویه والی کوفه شد، شیعیان را به‏شدت تحت فشار قرار داد؛ به تعقیب شیعیان می‏پرداخت و حتی اگر آن‏ها را زیرسنگ می‏یافت، می‏کشت،دست و پایشان را قطع می‏کرد، به‏صلیب می‏کشید، با آهنِ گداخته چشمان آن‏ها را کور می‏کرد و نیز به جاهای دیگر می‏پراکند، به گونه‏ای که هیچ شیعه سرشناسی در عراق باقی نماند.(طبرسی، احتجاج، ج 2، ص 17).